امروز هم

نوشته هایم بوی نم می داد

و این رطوبت لعنتی

که نمی دانم از کجای ذهنم نشت می کند

همه چیز را

زرد کرده است

...

1.

کلاغ

روی سرم نشست:

غار غار

و من

که مترسکی چوبی

سر جالیز خیار بودم

به غار رفتم

تا

خیارها

راحت باشند

و هر طور که می خواهند

رشد کنند

2.

حرف های من امروز

شنیده می شوند

و گوش های تیز دوستان

دم و بازدمم را نیز

ضبط می کنند

و می دانم

که این همه پاییدن

به خاطر من است

تا سالم بمانم

3.

کندوی عسل

همیشه روی درخت یا کنج دیوار نیست

و همیشه

زنبورهای کارگری ندارد

که برای نوشیدن عسلش

نیشت بزنند

و گاهی هم

می توانی

هرچقدر که دلت خواست

عسلش را

نوش جان کنی

و

صاحب کندو

بیشتر از قبل

لذت ببرد

و این بار

فریادی نه از سر خشم

بلکه

از شادی

و لذت

سر بدهد

4.

لیوان محلول قرص  ویتامین

دستم را نمی سوزاند

و گلویم را داغ نمی کند

و معده ام را سوراخ،

فقط

تو را

و تمام حرف ها و رفتارهایت را

با سرعت برق و باد

برایم مرور می کند

و بعد

در اوج خواستنت

مرا به دیار سکوت هدایت می کند

5.

راه های دور

دوستان دور را می طلبد

بی چهره

بی نام

بی هیچ خاطره ای عینی

اما

پر از احساسات ذهنی

و نفس نفس زدن های

مجازی

7.

شمع ها

نمی سوزند

بلکه مدام از بی مهری دستان تو

مایع می شوند

و سرمای زمانه دوباره جامدشان می کند

تا باز تو

بی مهری کنی

و شمع

مایع گردد!!

( به توچه که 6 رو جا انداختم ...)

  اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ

  «خدایا ! براى من بیامرز گناهانى که دعا را از مستجاب شدن باز مى دارد »

به جان ثانیه هایی که

در فراغ چشمان تو میگذرند

دل کوچکم تنگــ نگاه توستـــ...

دلم تنگ می شود برای کبوترانی که دانه های گندم را بر سر ما پاشیدند و رفتند .

 دلم تنگ می شود از آنانی که دانه ها را  دانه دانه  از دستانمان دزدیدند ونرفتند.

 در هیاهوی زندگی دریافتم چه دویدن هایی که فقط پاهایم را از من گرفت ،

شاید از لابلای همون ابرایی که اونشب نشون کردم ...

شاید از زیر همون سنگی که اون روز جلوی راهمو گرفت ...

و شاید زیر بوته ی خاری که یه بار خاراش پاهامو زخمی کرد...

باید به دنبال نشونی همه راههای رفته و نرفته بگردم...

باید دوباره آغاز کنم...

یــک لبخنـــدم را بسته بندی کرده ام

برای روزی که اتفاقی تـــو را می بینم …

آنقدر تمـــــــــیز میخندم

که به خوشبختــــی ام حســــادت کنـــی …

و من در جیب هـــایــــم

دست های خالـــی ام را فریب دهـــم

که امن ترین جای دنیـــا را انتخاب کرده انــد …

اما یک طرف سودای بلبل،

یک طرف بال و پر و پروانه را هم دوست می دارم ،

نیا باران

پشیمان می شوی از آمدن،

زمین جای قشنگی نیست ،

در ناودانها گیر خواهی کرد،

من از جنس زمینم ،

خوب می دانم

که اینجا جمعه بازار است

و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه می دادند

در اینجا قدر مردم را به جو اندازه می گیرند

در اینجا فال حافظ را به فال کولیان در به در اندازه می گیرند


نیــــــــــا باران زمین جای قشنگی نیست...

گاهی دلم می گیرد
از آدم هایی که در پس نگاه سردشان

با لبخندی گرم فریبت می دهند
دلم میگیرد از خورشیدی که گرم نمی کند
......و نوری که تاریکی می دهد
ازکلماتی که
چون شیرینی افسانه ها فریبت می دهند
دلم می گیرد
از سردی
چندش آور دستی که دستت را می فشارد
و نگاهی که
به توست و هیچ وقت تو را نمی بیند

گاهی ارزش داره از همه چیزت بگذری

تا لبخند رو به لبای یکی هدیه کنی 

گاهی میتونی با یه کار کوچیک همون لبخند رو بکاری رو لباش 

گاهی مهم اینه که بخوای بخندونی 

اون وقت خدا هم میخنده 

گاهی از خودت بگذر ... فقط گاهی ...

قدرتِ کلماتت را بالا ببر نه صدایت را ؛

این باران است که باعث رشد گلها میشود نه رعد و برق

وقتی سرفه ام میگیرد همه با لیوانی آب به سراغم می آیند...

اما وقتی دلم میگیرد.. بیخیال بگذریم...
 

پایانی برای قصه ها نیست،

نه بره ها گرگ میشوند نه گرگها سیر!

خسته ام از جنس قلابی آدمها...

دار میزنم خاطرات کسی را که مرا دور زده،

حالم خوب است...

اما گذشته ام درد میکند!!

ایمان می آورم به دوستی
و صداقت قاصدک !
سال هاست که ،
صدایم را شنید ...
نگاهم را خواند ...
محبتم را فهمید ...
غصه هایم را گریست ...
خوشی هایم را خندید ...
و همه شان را رساند به دوردست های خاکستری !
این روزها ، بیشتر از همیشه ،
قاصدک را می خوانم !
و "تو" امروز هر چه قاصدک دیدی ،
جز پیام دلتنگی های من چیزی از او نخواهی شنید !...

دلم برای باران و صدای قطره هایش تنگ شده است.

دلم تنگ است برای پرسه در زیر باران، بارانی که به من آموخت رسم زندگی را.

دلم تنگ است برای صدای غرش آسمان، ابرهای سیاه سرگردان، برای زمستان.

در آن روزها بارانی بود برای قدم زدن در زیر آن و خالی کردن دل های پر از غم.

مدتی است که دیگر نه بارانی است و نه ابری، این روزها تنها یک قلب است که پر از درد دل است.

نمی داند درد دلش را به چه کسی بگوید؟ پس ای باران ببار که درد دلم را به تو بگویم.

بگذار من نیز مانند تو و همراه با تو ببارم… ببارم تا خالی شوم، از غصه ها و دلتنگی ها رها شوم.

اگر دستی نیست برای آنکه اشکهایم را از گونه هایم پاک کند ای باران تو میتوانی با قطره هایت

اشکهایی که از گونه هایم سرازیر شده است را پاک کنی.

اگر بغض گلویم را گرفته است تنها یک آرزو برای خالی شدن خودم دارم، آرزوی غروب و باران را دارم.

پس ببار باران ... دلم برایت تنگ شده است ...