سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
تدبیر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
پیوندهای روزانه
درباره

نوای دل وبلاگ لبهای زخمی
پارس تولز ابزار وب
مطالب پیشین
آرشیو مطالب
لوگوی دوستان
ابزار و قالب وبلاگ
کاربردی
ابر برچسب ها

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد

که خودت انگشت به دهان می مانی. . .

گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی

اما سکوت می کنی. . .

گاهی پشیمانی از کرده و نکرده ات. . .

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری

انگیزه ای برای فردا نداری

و حال هم که . . .

گاهی فقط دلت می خواهد زانوهایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ی گوشه ترین گوشه ای

که می شناسی بنشینی و "فقط" نگاه کنی . . .!

گاهی چقدر دلت برای یک "خیال راحت" تنگ می شود

گاهی دلگیری. . .

شاید از خودت . . .

شاید . . .

 

 




http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTO9zuvpteSFNkGcPK1BZ-6qQVe8tyZAj1JNrvQ5lyRYl4FFUvEag

 

کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم

کاش دلهامو ن به بزرگی بچگی بود

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را

از نگاهش می توان خواند

کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم

کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود

کاش قلبها در چهره بود

اما اکنون اگر فریاد بزنیم کسی نمی فهمد

ودل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم

سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست

سکوتی که سرشار از نا گفته هاست

نا گفته هایی که گفتنش یک دردو نگفتنش هزاران درد دارد

دنیارو ببین...

بچه که بودیم همه چشمای خیسمونو میدیدن

بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه

بچه بودیم تو جمع گریه میکردیم

بزرگ شدیم تو خلوت

بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست

بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه

بچه بودیم اگه دلمون می شکست با یه آبنبات دلمونو بدست می آوردن

بزرگ که شدیم وقتی دلمون رو شکستن با هیچ چیز دیگه نمی شه درستش کرد

فقط جای شکستگیش روی دل میمونه با هیچ آبنباتی درست نمی شه

بچه بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم

بزرگ که شدیم قضاوتهای درست وغلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه

کاش هنوزم همه رو به اندازه همون بچگی 10 تا دوست داشتیم

بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم 1 ساعت بعد از یادمون میرفت

بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده وآشتی هم  نمی کنیم

بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود

بزرگ که شدیم کوچکترین آرزو مون بزرگترین چیزه

بچه که بودیم آرزومون بزرگ شدن بود

 

 

بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم

بچه که بودیم تو بازیهامون همش ادای بزرگ ترها رو در می آوردیم

بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر میگردیم به بچگی

بچه بودیم دل درد ها را به هزار ناله می گفتیم همه می فهمیدند

بزرگ شده ایم درد دل را به صد زبان به کسی می گوییم ....هیچ کس نمی فهمد

بچه که بودیم دوستیامون تا نداشت

بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره

بچه که بودیم بچه بودیم

بزرگ که شدیم بزرگ نشدیم هیچ دیگه همون بچه هم نیستیم.....

 

http://www.aftabir.com/lifestyle/images/fbf5223b5dc9cefa34c6297ca38a1ea1.jpg




 سلام عزیزم خیلی خوش آمدی .نظریادت نره

 

در جلسه امتحانِ عشق

من مانده‌ام و یک برگ? سفید!

یک دنیا حرف ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی..

درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی‌شود!

در این سکوت بغض‌آلود

قطره کوچکی هوس سرسره بازی می‌کند!

و برگ? سفیدم عاشقانه قطره را در آغوش می‌کشد!

عشق تو نوشتنی نیست..

در برگه‌ام، کنار آن قطره، یک قلب می‌کشم!

وقت تمام است.

 

برگه‌ها بالا...



مرگ آهسته صدا زد که:بیــــا

وسعت خستگی تو

هر اندازه که بی حد باشد

با رسیدن به چنین آغازی

رنگ پایان به خودش می گیرد.

دو سه گامی که خودت

از من دنیویت؛ دور شوی

و سراسیمه نگردی در من

مطمئن باش ,خیالت در مرگ

رنگ ســــبز رویش

به فـــــنا خواهــــد زد.

با رسیدن در مــــــرگ

اشکهایت همه از جنس بقا خواهند شد

دیگر آن وقت کسی به تمسخر

یا که از زاویه ی کور ترحم

به تماشای تو

لبخند نخواهد بخشید.

دیگر آن وقت دلت

قدرت رویشی، ما فوق تصور

به خودش می بینــــد.

دستهای قلبت

می نوازند( خـــــــــدا)....

خــــانه ی مرگ من

کاش در گوشه ی دنجی

 

 تصاویر زیباسازی وبلاگ،قالب وبلاگ،خدمات وبلاگ نویسان،آپلودعکس، کد موسیقی، روزگذر دات کام http://roozgozar.com


دلم می خواهد نامت را صدا کنم
یک طور دیگر
جوری که هیچ کس صدایت نکرده باشد
یک طور که هیچ کس را صدا نکرده باشم
دلم می خواهد نامت را صدا کنم
یک طور که دلت قرص شود که من هستم
یک طور که دلم قرص شود که با بودن من ، تو هم هستی..
.

اخر...

برای بعضی دردها نه می توان گریه کرد

و نه می توان فریاد زد...

برای بعضی دردها فقط می توان نگاه کرد،

لبخند زد و

بی صدا شکست...!!!

امشب در خلوت تنهایی ام آهسته بی تو گریستم

کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند...

تا بدانی که بی تو چه میکشم

کاش قاصدک به تو می گفت که در غیاب تو 

رودی از اشک به راه انداخته ام....

و کاش پرنده ی سوخته بال عاشق از جانب من

به تو این پیغام را می رساند که:

امید و آرزوهایم بی تو آهسته آهسته

در حال فرو ریختن است.


گــم شده ام در سکوتی ســـرد...

خشکیـــده چشمه شعر هایــــم...

حس غریـــــبی دارم...

تلخـــــی جدایـــــی ها...

جدال دل و هجـــــــــــمه نومیــــــــدی...

سنگیـــــــــنی حجـــــــم خاطــــــرات...

بی رونقـــــــــی لحظــــــــه ها...

انتــــــــظار چشــــم های نگـــــران در جاده های بی نشــــانی...

حســـــرت خواب بی حزن...

هجــــــوم درد...

بیـــــــا و بجوشان چشـــــمه خشــــــــکیده را...

بیـــــا و نزدیـــــک کن فاصـــــــله ها را....

بیـــــــا و سبــــــــز کن جـــــــاده را...

بیــــــا و بازار طـــــراوت لحظــــــه ها باش...

سوگنـــــــد به عشـــقت...

تاب شـــــکستن نــــــدارم....

 

 




نوجوان شهید علیرضا محمودی - قافله شهدا ادامه مطلب...


اینجــا طلــــــوع

          به تلالــــو آفتــــاب

                        غــــــروب اسـت

اینجــا غـــروب 

                به درازای شــــب

                      تاریکـــــــ اسـت

اینجــا شــب

            به روشنــــایـی روز

                      طولانـــــی ست

اینجــا روز

        به زردی ِ  فاصلـــه ها

                               کِــــش دار اسـت

اینجــا  فاصلـ ــ ـه 

                به دمـــی نفـــــس

                                 نزدیکـــ اسـت

اینجــا آرزوهــــا

          به چیــدن ستـــاره ها

                  دســت نایافتنــــــی ست

اینجــا عشــــــق

          به گرمــای  ِ آتشفشـــان

                 در حــال فَـــــوَران اسـت

اینجــا احســــاس

            به لمــــس ِ عاطفـــــه

                      سرشــــــــــار است

اینجــا دل

           به وقــــــت ِ دلتنگـــی 

                     در حــال  بـــــــی قــــراری ست

اینجا وابستگــــی

    به حـــــد ِ جنــــون

                        به دلـدادگـــــی رسیــده اسـت

اینجــا ابــــر

               به وسعـــت ِ آسمـــان

                           گرفتــــــــــه اسـت

اینجــا آسمــــان

             به کرانـــه ی ِ اشکــــــ

                         بـــــــارانـی ست

اینجــا بهـــــار

    به مـاه ِ سرد 

             فصــل ِ گرد افشـــــانی ِ غــــــم هـاست

اینجــا امیدی

به عمـــــق ِ دلتنگـــی ِ یکـــ عشــــق

                       دلـــش گرفتـــه اسـت

اینجــا ..

           بوتــه ی ِ وحشی ِ لب هایم

               حریــــم  ِ خامــــوش ِ آغـــوشم

                   پنجــــره ی ِ منتظــــر ِ چشـــــم هایم

سکــــوت ِ بــی کلام گــــوش هـایم

                به قــد ِ یک  ترنم

                          بهــانـه گیــر اسـت

اینجــا لحظـــــه ها

             به افـــــــــــق ِ دلتنگــــی

               راس ساعــت خستگــــــــی ست





تــَمآم هوآ رآ بو مـے کشم

چشم مـےدوزم

زل مـے زنم…

انگشتم رآ بر لبآ?? زمیـ?? مے گذآرم:

” هــــیس…

!مـے خوآهم رد نفس هآیش بـہ گوش برسد…!”

امآ…!

گوشم درد مـےگیرد از ایـ?? همـہ بـے صدآیـے

دل تنگـے هآیم را مچالـہ مـے کنم و

پرت مـے کنم سمت آسمآ??!

دلوآپس تو مـے شوم کـہ کجآے قصـہ مآ?? سکوت کرده ایـے

کـہ تو رآ نمـے شنوم




نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد

گل از تو گلگون تر

امید از تو شیرین تر.

نمی شود پاییز

فضای نمناک جنگلی اش

برگ های خسته ی زردش

غمگین تر از نگاه تو باشد.

نمی شود، 

می دانم، 

نمی شود آوازی

که مرد روستایی و عاشق

با صدایی صاف

در اعماق دره می خواند

در شمال شمال

رنگین تر از صدای تو باشد

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد.

 و - صدای شیهه ی اسبی تنها در ارتفاع کوه

و - صدای عابر پیری که آب می خواهد

به عمق یک سلام تو باشد

شب هنگام

که خسته ایم از کار

که خسته ایم از روز

که خسته ایم از تکرار.

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد.

نمی شود که تو باشی، به مهربانی مهتاب

در آن زمان که روح دردمند ولگردم

بستری می جوید

بالینی می خواهد

تا شاید دمی بیاساید

نمی شود که تو باشی به مهربانی مهتاب

و این روح دردمند ولگرد

باز هم کوله را زمین نگذارد

و سر را بر زانوی مهربانی تو.

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد

شکوفه از تو شاداب تر

پاییز از تو غمگین تر.

نمی شود که تو باشی و شعر هم باشد

نمی شود که تو باشی ترانه هم باشد

نمی شود که تو باشی گلدان یاس هم باشد

نمی شود که تو باشی بلور هم باشد

نمی شود که شب هنگام

عطر نگاه تو باشد

"محبوبه های شب" هم باشند.

نمی شود که تو باشی, من عاشق تو نباشم

نمی شود که تو باشی

درست همین طور که هستی

و من, هزار بار خوبتر از این باشم

و باز، هزار بار، عاشق تو نباشم.

نمی شود... می دانم...

نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد...

 

دوستش می دارم

لبخندش را

فریبی نه ، که هدیه ای می انگارم .

من همه ی سنگهایش را پرستیده ام و

آتش و آب و خاکش را .

من آفتابش را پوشیده ام

و عصاره ی ماهتابش را ،

پیاله پیاله نوشیده ام

دوستش می دارم ...

زمینی که تو روی آن راه می روی ...

 




گوشه ای در میان بوته های رز سرخ

در کنار لحظه های پرگل میان دشت

گوشه ای در سکوت راز ناک و سرخ سیب

پای ساقه ی ظریف تاک مست

گوشه ای نشسته ام_درون سرزمین خود_

کنار معنویت چنار پایدار؛

به زیر نارون _این همیشه سایه دار_

آن طرف!

در ورای بیشه های دور

روی وحشی نگاه خاطرات مرگ و جنگ

قلب من میزند درون دستهای سرنوشت او

قلب من میتپد بخاطرش

قلب من سالهاست گوشه ای:

در میان یاسهای آبی و کبود

روی وحشی نگاه خاطرات

میتپد به عشق سرزمین خود

به عشق سرزمینی از تبار رود!

سرزمین من!

خاستگاه خاطرات خوب و بد!

بازتاب جمله های "یا حسین" و "یا علی مدد"!

سرزمین من!جایگاه مردمی همیشه جاودان!

سرزمین من!خاک پربهاء،مرز پر گوهر!

یاد قدرت خدایی ات هماره در تمام قلب من؛

باقی و همیشه زنده است!

سرزمین من!

سرزمین بهترین الهه ها و بهترین خدایگان!

برلب تمام بچه های پرغرور تو هرکچا که حرفی از شجاعت است

نقل میشود:

_چون حماسه ای عزیز و ناب_

"نام تو" ای عطیه ی الهی ام؛

ایران من!ای خاک آسمانیم!




دِلْ تنگے اَم را با فاصلــہ مے نویسَمْـــ ...


تا شایدْ فاصلــہ اے بین دِلَمْـــ و تنگے بیُفـــتدْ ...


چــہ خیالــــِ خامے ... !


اینْ مَدار فاصلــہ مُـــوَربْ اَستْ ...


چندے کــہ بگذردْ ...


دوباره مے شَودْ : " تَــــــنْـــــــــگے ِ دِلْ....








[ مرجع دریافت ابزار و قالب وبلاگ ]

[ Designed By Ashoora.ir ]