شاید در این سفری که دلشوره ها و دلتنگی های اولیه اش تاب نفس کشیدن را هم برده است...

تنها شیرینی و دلخوشی اش ، شبهای قدر و احیاء در حرم باصفای برترین های عالم باشد...

شاید شبهای 19 و 21 رمضان فرصت رستن دوباره ای بشود در حایر مقدس ثارالله برای دلی که حیران و سرگردان است...

که شاید، تاب ماندن بدهند...

و اگر لیاقت بال پرواز ندادند ، تاب نفس کشیدن در این فضای سنگین در گل ماندن عنایت کنند...

و در شب قدر آخر این ماه صیام ، در ایوان باصفای شاه مردان ، هم باید ، ادب کرد و چشم انتظار بود تا مطلع الفجر...