تو زندگیه آدم لحظاتی هست که آدم فکر می کنه اینجایی که هست جای مناسبی نیست... مناسبه ولی زیادی موندن تو این جایگاه به صلاح نیست...
بعد یهو حس شکست و سرخوردگی می کنه... بعد از این زمانه که آدم دو تا راه پیش روش قرار می گیره... اینکه حس بدبختی و بیچارگی کنه یا اینکه بعد از ی مکث کوتاه از جاش بلند بشه و ی کاری بکنه...
اینجوری نه تنها اون گذشته و اون مسیر براش ضرر نداشته بلکه تونسته پلی باشه برای موفقیتای بعدی... نردبونی برای پیشرفت بیشتر...
یه پل کوتاه با حاشیه ای زیبا و به یاد موندنی که هر وقت یادش بیوفتیم میخاد پر از انرژی باشه... مسیر خوشبختی کوتاهه فقط باید از فرضت ها بیشترین بهره رو ببریم... اونو پل یه دنیای جدید با تجربه های جدید در انتظار آدمه... قدم اول مهمه....
من اسم این لحظه ها رو نسیم خوشبختی میذارم. چون یقین دارم خدا داره یه راه جدید رو پیش روم میذاره. که اگه بجنبم می تونم ازش بهره های خوبی ببرم...
شاید روزی یه بار ، هفته ای یه بار ، ماهی یه بار ، سالی یه بار یا نه چند بار در هر یک از این مقطع های زمانی ، نسیم خوشبختی تو زندگی هر یک از ماها وزیدن بگیره ... مهم اینه که این نسیم رو حس کنیم و در راستای بهره گیری از اون تلاش کنیم...
