وقتی لحظات را مرور می کنیم ، شاید به اندازه فاصله یک آه کشیدن هم برای خودمان آه نکشیده ایم...!
دور می شوم از خودم !
تنها می شوم برای خودم !
سکوت می کنم برای رسیدن صدایم به عمق فریاد!
و چشمانم را خواهم بست ، اگر توان دیدن عطایم شود!
همیشه یک نفس عمیق برای آه کشیدن نیست !
گاهی فرو بردن همه غصه هاست به همراه سکوت !
و آنگاست که این آه فرو برده ، آتشی می شود در دل!
ای کاش کسی صدای آهم را نشنیده بود!
ای کاش اشک هم چون گریه می توانست بی صدا فریاد برآورد!
و ای کاش "آغوش آسمانی" آن لحظه ، مرا هم درک می کرد...
