هر سال آخرای اسفند که میشه مردم به جُنب و جوش میفتن، البته یه شایعه‌هائی هم در مورد کمبود مواد شوینده و غذائی و ... بین مردم پخش میشه، که بعداً توسط مسئولین پاسخ داده میشه.
راستی این همه زحمت مال چیه؟ فقط برا چند روز عیده؟ یا نه معنی دیگه‌ای داره؟ آخه مردم تو سال چندین بار خونه تکونی میکنن، هیچ وقت هم اسمشو خونه تکونی نمی‌ذارن، میگن داریم یه دستی به اسباب وسایل خونه می‌کشیم.
بهار که میاد با خودش چیزای خوبی میاره، که همش برا مردم خصوصاً بچه‌ها خاطره میشه؛ مثل لباس نو ، کفش نو، کیف نو ..... همه چیز نو میشه، آخه طبیعت هم لباس و رخت نو پوشیده، درخت برهنه برگ سبز پوشیده، شکوفه تو بعضی درختا از برگ هم سبقت می‌گیره، زمین سبز پوش و آسمون ابری و رودخونه‌ها جاری و بوی نم همه جا رو گرفته و با همه‌ی قشنگیش زمستونو بیرون میکنن و جاش میشینن.
تو مسیحیا وقت عید سال نوشون که میشه، یه پیری رو علم میکنن بنام بابا نوئل که سوار بر درشکه‌ای که به یه جفت گَوَزن نر بستن داره تو هوا پرواز می‌کنه و برا بچه‌های کوچیک هدیه و عیدی میاره، و دلشونو خوش می‌کنه؛ تو ایران ما هم برا زمستون یه نه نِه زمستون و برا نوروز عمو نوروز درست کردن که با اومدن عمو نوروز، نه نه زمستون وسایلشو جمع می‌کنه و کم کم میره تا سال بعد.
اما گفتم خونه تکونی یادم اومد که آدم هر چند وقت باید خودشو هم خونه تکونی کنه، چطوری؟ بره خودشو ببنده به یه طناب و به یکی بگه اونو تکون بده؟ یا یا بره حموم و خودشو سِفت بشوره؟؟ نه آدم تو وجودش یه رزائلی داره که هر چند وقت لازمه اونا رو بیرون بریزه تا باعث سقوطش نشه، کبر و حسد و کینه و غرور و دروغ .... همه‌ی اینا باعث کثیفی روح آدم میشن، اگه اونارو تمیز نکنیم دیگه از روح پاک آدم جز یه مجسمه‌ی کثافت چیزی باقی نمی‌مونه.
بزارین براتون یه مثال بزنم، اونائی که ماشین دارن، هر چند وقت ماشینشونو میبرن کارواش(ماشین شوئی) تا بشه بهش نیگا کرد، یا اونائیکه مثل من عینکی هستن هر روز چند بار باید عینکشونو تمیز کنن تا خوب ببینن؛ پس آدم هم نیاز به خونه تکونی داره، قبول نداری؟
برای از بین بردن رزائل باید سراغ اساتید اخلاق یا کتب ارزشمند اخلاقی رفت و از راهنمائیشون استفاده کرد، به اونچه می‌دونیم عمل کنیم، تا به اونیکه نمی‌دونیم برسیم، هر چند وقت یه روایت رو بخونیم، نیازی نیست که حفظش کنیم، فقط بدونیم که چی خوبه چی بَده.
بزارین یه روایت از امام جواد (علیه السلام) که جوونترین امام ما بوده براتون بگم، اگه خوشتون اومد که بهش عمل کنین؛ آقا فرمودند که: انسان به سه چیز نیاز دارد، واعظی از درون که او را راهنمائی کند، توفیقی از جانب خداوند، و قبول نصیحت از کسی که او را موعظه می‌کند.
اگه آدم این سه تا رو عمل کنه خیلی پیشرفت می کنه، نصیحت یه نیاز برای همه‌ی مردمه ولی بعضیا بهش حساسیت دارن و بدشون میاد، قبول نصیحت هم یه ادبه، هر کی ادبش بیشتر باشه حرف شنویش بیشتره.
امیدوارم همه‌ی ما تو کسب ادب و معرفت موفق باشیم و دست دادرسان عالم ما رو بگیره.(یا حق)
