شبی که خواب از چشمم پرید و ابتدا تا انتهایش چشمانم به روشنایی رویای تو روشن بود...
کاش می شد مهربانی را خرید
یک سبد از مهربانی های تو در کوله باری کرد و رفت
تا به اوج دستهای خسته ای
تا به نوری تا به ژرفای نگاهی پر ز آه
کاش می شد دستهای گرم تو
روی قلب سرد من لانه کند
کاش از عمق نگاه پر ز معنای بلندت
مرا می دیدی اما
جور دیگر
ساده تر
کمی با حوصله
دور از هیاهوهای شهر
دور از نگاه دیگران
آن وقت من هم زیر برق چشماهایت
در پناه سایه قلب لطیف و مهربانت
دست در دست کلام پر ز مهرت
با زبان بی زبانی
با خجالت
با تمام شرمساری
همنوا با نبض بی جان و نفس های رمق افتاده ام
فریاد خواهم زد
دوستت دارم...
دوشنبه 15 آذر 1389
