دنیا که شروع شد زنجیر نداشت،خدا دنیای بی زنجیر آفرید.
آدم بود که زنجیر را ساخت،شیطان کمکش کرد.
دل،زنجیر شد،زن،زنجیر شد.دنیا پر از زنجیر شد و آدمها همه 
دیوانه ی زنجیری!
خدا دنیا را بی زنجیر می خواست.نام دنیای بی زنجیر اما
بهشت است.
امتحان آدم همین جا بود.دستهای شیطان پر از زنجیر بود.
خدا گفت: زنجیرهایتان را پاره کنید.شاید نام زنجیر شما
عشق است.
یک نفر زنجیرهایش را پاره کرد.نامش را مجنون گذاشتند.
مجنون اما نه دیوانه بود و نه زنجیری.این نام را شیطان
بر او گذاشت.
شیطان آدم را در زنجیر می خواست.
لیلی می دانست خدا چه می خواهد.
لیلی مجنون را بی زنجیر می خواست.
لیلی کمک کرد تا مجنون زنجیرش را پاره کند.
لیلی زنجیر نبود لیلی نمی خواست زنجیر باشد.
لیلی ماند.زیرا لیلی نام دیگر آزادی است.
از کتاب لیلی نام همه دختران زمین است:عرفان نظر آهاری
چقدر این روزا معنی لیلی آدما تغییر کرده،دیگه رنگ و بوی آزادی نمیده! در واقع باید گفت: این روزا رنگ و بوی آزادی تغییر کرده که به دنبال اون هم رنگ و بوی لیلی.
چقدر این روزا موقع راه رفتن تو خیابونا آدم احساس غربت میکنه،حس اینکه تنهایی،اینکه اگه بیفتی زمین یا راهتو گم کنی،کسی نیست که بیاد و دستت رو بگیره،کسی نیست و تو باید دستت رو به نرده های فلزی بسپری!
چقدر این روزا آدما بی حوصله شدن،اون قدر که حتی جواب سوال که هیچی جواب سلامت رو هم نمیدن،شاهدش هم همین نمایشگاه کتاب،که انگار همه از هم طلبکارن:مردم از ناشرا،ناشرا از مردم،مردم از همدیگه،ناشرا از همدیگه.وردر عین حال همه نسبت به هم بی تفاوتن.یعنی به عبارتی هیچ رابطه و حرفی نیست و اگر هم هست بوی منفعت میده!!!
چقدر این روزا آدم زود دلش می گیره!!
چقدر این روزا آدم یادش میره که اردیبهشته!!
چقدر این روزا لیلی آدما پست و بی ارزش شده!!
چقدر این روزا آدما لیلیشون رو گم کردن!نه بهتره بگم چقدر خودشونو گم کردن،وگرنه لیلی که همیشه هست،بوده و خواهد بود...
یاعلی
