فکر می کنی می توان حماسه و عرفان را به هم گره زد ؟

و جهاد و تهجد را ؟

و نماز شب و مبارزه روز را ؟

پرواز با یک بال ،انسان را به جایی نمی رساند .یکی انقلابی و پر شور و حماسه است ، اما با شب و خلوت و زمزمه هایش ، نامأنوس و بیگانه است.

یکی هم اهل تهجد و شب زنده داری و دعا و روزه و ذکر است اما در تلاش روزانه و صحنه جهاد و رزم ،بی سلاح است و بی روح و روحیه .

تربیت یافته مکتب هر دو را دارد .

همچنان که خود حضرت رسول داشت ،

آن سان که علی و فاطمه بودند،

همان طور که امام امت به عنوان مظهر خط علوی و سمبل خط حسینی در هم آمیزنده اشک شب و خروش روز .

آن گونه که بسیجیان و رزمندگان بودند آن طور که آزادگان سلحشور بودند .

مگر انقلاب اسلامی چه بود ؟

جز ترکیبی زیبا از حماسه و عر فان ،اشک و خون ،نیایش شب و شعار روز ؟

آنان که با مشت و الله اکبر به جنگ تانک رفتند ،از همین قماش انسانها بودند که عاشورا دانشگاهشان بود و عبادت و شهادت درسشان .

آنکه از دین فقط نماز مستحبی و شکیاتش را مهم می داند ، دین را نشناخته است .

و... آنکه از کربلا تنها مبارزه و فریادو حماسه اش را قبول دارد و عشق به خدا و روح دعا و تعبد و تهجد آن را نشناخته و نپذیرفته ،با فرهنگ عاشورا و کربلا بیگانه است ،هر چند پیوسته بر حسین(ع)اشک بریزد یا همواره در جهاد و رزم باشد.

آری...پرواز با دو بال .

وتلاش با دو دست ،

و نگاه کردن با دو دیده !

زینب کبری که دوشادوش حسین و کربلا بود، نماز شب و دعا و عفاف هم داشت ،

زهرای اطهر ، که هنگام نمازش ،نور عبادت او خانه های مدینه را روشن می ساخت و از محراب دعا ،راهی به بام ملکوت داشت ،از مستمندان و محرومین هم دستگیری می کرد و از ولایت هم دفاع می نمود و هنگام نیاز ،در مسجد مدینه خطابه افشاگر هم ایراد میکرد و هر دوشنبه بر سر تربت شهدای احد می رفت واز خاک مزار حمزه سید الشهدا تسبیح می ساخت وذکرش هم پیوند خورده با شهادت بود .

آنکه آیین تربیت را در اسلام می جوید روش رزم را هم باید از دین بجوید .

آنکه برای احقاق حقوق زن به سراغ آیه و حدیث می رود ، برای حفظ عفاف جامعه و حفاظت از کیان خانواده هم باید سری به کتاب و سنت و سیره بزند ،تا اصلی را فدای فرع نکند و به بهانه آراستن ابرو چشم راکور نکند.

ما ،هم دهه فجر را داریم هم شبهای قدر را.

هم ایام فاطمیه را بزرگ می داریم ،هم راهپیمایی 22بهمن و روز قدس و 13آبان و برائت از مشرکین را.

این است دو بالی که با آنها در آسمان رشدو کمال آرزوی طیران داریم .

وگرنه ،پرواز نیست ،سقوط است.