شبی که به غلط آن را شب آرزوها می گویند...
رغائب جمع رغبت به معنای آرزو نیست؛ بلکه جمع رغیبه به معنای عطای کثیر است...
شبی که خداوند زیاد عطا می کند...
.
.
.
و امشب ، چشم انتظارم ، تا عطا کند ، آنهم زیاد تر از آنچه می خواهم ...
.
.
.
خدای مهربان و رئوفی که بیشتر از خودم ، خواسته هایم را می داند و صلاح دنیا و آخرتم را به زیبا ترین وجه رقم خواهد زد...
خدای قلبهای شکسته و سینه های سوخته ،که می داند آنچه در دلها نهفته است... می داند آنچه در ورای این قلبهای پرطپش ، در هیاهوی زمانه گم شده است...
و عطامی کند ، بی منت ... بی آنکه به زبان بیاورم و بی آنکه حتی بخواهم...
و شاید ، امشب ، شبی است خدای بخشنده ی کریم ، آرزوهای آشکار و نهانم را فراتر از آنچه در رویاهایم می پرورانم ، عطا خواهد کرد...
آمین
