گاهی بی دلیل باید دل به دریای عظمت مهربانیش بزنی ، بی دلیل بی دلیل...
گاهی باید ، چشم ببندی و منتظر بمانی ... با چشم بسته ، انتظار خیلی هم شیرین نیست...
گاهی هم باید ، دلشوره ای داشته باشی به وسعت ، یک آسمان اشک...
شاید آفتاب بتابد ، از نوک همان قله ای که چشم بر آن دوخته ای...
دیگر تاب نوشتن برایم نمانده... باید چشم دوختنم را ادامه دهم... شاید انتظار سر آید...