خـــدایـــا ...
دل شـــکســته ام هـــوای دیـــروز را کـــرده اســـت...
هــــوای روزهــــای کـــودکــــی را...
دلـــم میخــواهد بــازهــم بــا هــمان شــیـطـنــت هـــای کـــودکـــانــه ام قـــاصــدکـــی را در دســت گیــرم و با
آرزوهـــای کـــوچک و بــــزرگی کـــه امـــید تحــقــقشــان در دلــم مـــوج میـــزد به ســویت
رهــسپار کــــنم...
دلـــم میـــخواهـــد بــادبــادکــی با گــوشــواره ای از اشـــکها ســاختـــه و بــه ســوی آســمانـت بــه
پـــرواز در آورم...
تا قـــدری لبخــند بــه جایـــش گــذاشـــته و بــه ســـویم روانـــه کنـــی...
دلــــم میخـــواهد مثـــل همـــان روزهـــای کـــودکـــی بـــر روی تــــابی نــشــــستـــه و شـــعر تـــاب تـــاب
عبـــاسی را بـه زمـــزمه درآورم و...
هــر بـــار بــه شــوق نــیافـــتادنــم از تــاب زنــدگــی فــریـــاد شـــــادی را
ســـر دهم...
دلــم میخـــواهــد مثــل روزهــای کــودکــی به هــربــهانــه ای بــه آغـــوش غــمـــخـــواری پنــاه بـــرده
و آســـوده اشـــک بـــریـــزم...
دلـــم میــخواهــد دفــتر نقاشــی هایــم را بـــرداشتـــه و...
تنهـــای تنهـــا نـــردبـــانــی را نقــش زنـــم کـــه بــه مقـــصد تـــو بر افـــراشـــته شــده باشـــد...
دلـــم میــخواهــد دفتــر مشــق زندگــیم را بـــرداشـــته و...
خطـــی خطـــی کنـــم تمـــام روزهـــایی را کـــه دلـــم را شـــکســتـنــد و احــســاســـم را
نـــادیــده گــــرفــتـنـد...
خدایــــا میـــدانـــم کـــه کــنـــارم هـــستــــی...
امــــــــا دلـــــــم سخـــــــــت تنــــــگ اســــت...
دســـــتانــــــم را رهــــا نــکـــن...