خطوط سرخ
در لابلای دیگر آبیهای تنها
محیط رنگی نگاهم را در هم خواهد ریخت
و اینک پیمانه های محبت لبریز از رنگی ترین مهر شیدایم می کند.
جلوه غریب رنگ ها را باید پذیرفت!
همان رنگ هایی که بالاتر از سیاهی رنگ می بازند!
در عالم رنگها ست که شبهای تار بر افق سیاه امید می خرامند.
من از چه بگویم؟
از پرتو بی فروغ احساسم؟
از رنگ باختگی آرزوهایم؟
بی قرار واژه های رنگی را بر آتشکده وجودم می زنم!
تا...
