همیشه و همه جا
به این فکر می کردم
که دانه های تسبیح
پیوسته ترین برادران زمینند
که در چرخش مداومشان
همواره به هم می رسند
در تلاقی بی نظیرشان
تکیه گاه یکدیگرند و
بر کتفهای هم بوسه می زنند
اما
چقدر فاصله است
چقدر فاصله است بین دو دانه
که هرگاه
نقطه ای از این فاصله صفر پاره شود
پیوسته ترین دانه های زمین
به گسسته ترین دانه های زمان تبدیل می شوند
آه!چقدر فاصله است.........
