خدای من ، مردم همه شکر نعمت های تو را م?کنند ؛
اما من ، شکر بودنت ؛
تو نعمت منی .
خـداونــــــــدا !…
تو تکراری ترین ” حضور ” زندگی منی !…
و من عجیب به آغوش تو … از آن سوی فاصله ها خو گرفته ام
همیشه با خودم می گویم :
دیکته زندگیمان پر از غلط است ولی نگران نباش . . .
خودش گفته قبل از نمره دادن اگر پشیمان شوی غلطهایت را پاک میکنم !
هر شب برای خودم مرور می کنم :
آیا هنوز هم نیاموختی ؟!
که اگر همه ی عالم
قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد،
” نمی توانند “
پس
به ” تدبیرش ” اعتماد کن
به ” حکمتش ” دل بسپار
به او ” توکل ” کن
و به سمت او ”قدمی بردار”…