روح ها هم می میرند
نه به آن دنیا می روند و نه به امید دنیایی دگر برزخ را تجربه می کنند!
روح های مرده ی آدم های زنده ...
یک گوشه می ایستند و به روح سرگردان و مغرور تو خیره می شوند
روح های مرده لگد هم میزنند...اصلن کارشان لگد زدن به روح مغرور توست
چنان تو را در هم میشکنند و زمین می زنند که هزار بار از درد به خودت می پیچی و آرزوی مرگ روحت را می کنی ...
تصور می کنند زنده ای و در آرامش کاملی
به همین خاطر است که لحظه ای آرام نمی گیرند و مدام به در و دیوار می کوبند تو را و مدام زیر لگد هایشان له می کنندت ...
اما
روح مغرور من سر خم نمی کند ...
از درون پوسیده و به روی خودش نمی آورد شکست هایش را
له شدنش را دیده ام بارها و بارها و زخمی شدنش را نیز
او هم یک روز می میرد به زیر لگد های این روح های کثیف و مرده
او هم یک روز می میرد ...
