لبهای زخمی

دوست دارم...

 

 

دوست دارم با نسیمی در شب سرد زمستان

روی قلب نازنینت صوت تنهایی بخوانم

دوست دارم ناله باشم  ، خانه ام در سینه تو

با  خروش آه قلبت ، غصه ها از دل برانم

دوست دارم اشک  باشم ، گوهری زیبا و شیدا

سینه ات وقتی بسوزد ، حاصل آه تو باشم

دوست دارم سینه باشم ، معدن درد و غم و عشق

عشق چون در من بیفتد ، فرصت مستی بیابم

دوست دارم چشم باشم ، چشمه های اشک جوشان

در فراسوی نگاهم ، دل ز هر دلبر ربایم

 دوست دارم  لاله باشم ، روی دشت دل برویم

دسته ای از من بچینند ، نغمه رفتن بخوانم

دوست دارم کوه باشم ، استوار و سخت و سر مست

از وجودم آب جاری ، خانه خورشید باشم

دوست دارم ماه باشم ، آسمانها خانه من

روی گلهای شقایق ، در شب تاری بتابم

دوست دارم دشت باشم ، دشت پر یاس و شقایق

خاکم از جنس حقیقت ، خانه آلاله باشم

دوست دارم درد باشم ، روی هر قلبی نشینم

وقت درمان محبت ، اشک خود را محو سازم

دوست دارم برگ باشم ، برگ سبز شادمانی

باد پاییزی بیاد ، من بمیرم ، رنگ بازم

دوست دارم یار باشم ، یار آن شیدای بی کس

چون به دنبالم بیفتد ، مخفی از چشمش بمانم

دوست دارم  پر بگیرم ، تا افقهای امیدم

چون پریدن یاد گیرم ، می پرم تا سبز باشم

دوست دارم بوسه باشم ، بر لب دلبر نشینم

گونه های یار بینم ، دل پر از مستی نمایم

دوست دارم زلف باشم ،  در هم پر پیچ و پر خم

دست در من افکندیار ، در مسیر باد مانم

دوست دارم خال باشم ، گوشه لبهای یاری

سبز باشم ، ناب باشم ، عاشقان را دل برانم ...