مـــی بـــرم ایـــن دل را
بـــه هزار و یک بیراهه تا?
گــــم کنم راه آشنای تو را
امـــا نمی دانم
چه دردی ست بیراهه ها نیز
به تـــــو ختم می شوند . . . !
حــــواست بـہ دلتــ باشد . . .آن را هـ ــرجایـے نگــذار!
ایــن روزهــا دل را میـدزدند . . .
بــعد کہ بہ دردشـــان نـخــورد
جـای صـــندوق پـستـــ
آنــ ــرا در سطل آشـــغال مے اَندازند !
و تــو خوبــ مـیدانے
دلے که اَلمثنے شد! دیــگر دِلــــ نمـیشود....