لبهای زخمی

تقدیم به آنهایی که پرخاشگری را بیماری می دانند

...واما غضب و خشم که امروزه در سر کوچه و بازار یا بر سر هویج و پیاز و یا ارث و میراث و دعواهای البته بچگانه خانوادگی به راحتی خرج می شه و براش دست و پایی شکسته و یا چشمی کور و...می شه(البته یا دست و پا بی ارزش شده و یا قیمت شکسته بند و...پایین آمده)

پسر قصاب محل سر فلان چبز(کبوترش رفته قاطی کفترهای همسایه اونها هم غور غور براش کردند)زده با چاقو بچه همسایه را کشته!البته نمی خواسته بکشه ها!می خواسته بزنه تو دستش؛خورده تو شکمش،آبجیش کجاست نمی دونه!!

حاجیه بیگم هم اومده دم مسجد التماس دعا داره برای عروسش.مگه چی شده!؟چیز مهمی نیست،پسرش گفته چایی بیار،عروسش گفته 10  دقیقه دیگه دم می یاد. اونم خواسته با گلدون بزنه تو پاش؛خورده تو سرش.الان 2 روزه تو کماست.براش دعا کنید.البته اول دعا کنید پسرش عاقل بشه بعد عروسش خوب بشه.

خلاصه ماجرا فراتر از این حرفهاست،شما بهتر می دونید.

حالا راه حلش چیه؟؟

اولا باید بدونیم که همه عصبانی می شن چرا که غضب ودیعه خداست در نهاد انسانها،اگه کسی عصبی نشه که می گن بهش سیب زمینی(البته توی دوره ما سیب زمینی هم سرخ می شه بهش می گن چیپس) اما خداوند در قرآن می فرماید:واذا ما غضبوا هم یغفرون. مؤمنان چون به خشم آیند،خود ببخشایند.(شوری 37)

پس قبل از پرتاب گلدانها و کشیدن چاقوها و فرو بردن آنها در شکمها و قبل از شلیک فحش وناسزا کمی فکر کنیم و بیندیشیم و به دانیم که در آن لحظه به فرمایش مولا علی علیه السلام  بازیچه دست شیطان هستیم. و ایاک و الغضب فانه طیرة من الشیطان از خشم بپرهیز که سبک مغزی به تحریک شیطان است.(نامه 76)

برویم در محضر خوبان و درمان عصبانیت را از آنها سوال کنیم.