لبهای زخمی

باز هم فاطمیه‏ای دیگر آمد!
هرسال این روزها که می‏شود غبار غمی گنگ روی دل‏هامان سنگینی می‏کند.
هرسال فاطمیه که می‏شود نه شور محرم هست و نه حال رمضان، حسی منحصر به خودش!
یک زمانی قبل‏تر ها، آن وقت‏ها که هنوز قراری برای پیمان زندگی مشترک بین ما نبود خیلی سعی می‏کردم در مورد بانویم زیادتر بدانم و بفهمم، ولی همیشه حس می‏کردم یک جای کار نقصی هست.
آن ارادتی که به مولایم امیرالمومنین علیه‏السلام داشتم در من برای بانویم نبود!!!
تا این که بعد از آن اتفاق ابدی زندگی‏ام انگار در های بسته فراوانی بسویم گشوده شد! کتاب کشتی پلو گرفته را خواندم که نگاهی نو به من ارزانی داشت و به لطف خدا و عنایت خود خانم فهمیدم که چقدر به مادری چون بانویم محتاج بودم و خبر نداشتم.
بانوی مهربانی‏ها!
در این ایام غم فاطمیه به همه بانوان ارادتمند نظری بفرمایید تا در پرتو آن بسوی بهترین همسر بودن، بهترین مادر بودن و بهترین زن بودن گام برداریم.
آمبن