سلام مي کنم به قلب معصومي که اينجوري با ديدن يه دختر آدامس فروش تغيير مي کنه و از بي عدالتي ها مي ناله. ولي عدالت اين نيست که با پول دادن به هر فقيري که مي بيني بهش کمک کني خرج اعتياد پدرش رو در بياره يا به پس انداز يه مبلغ هنگفت براي داداش بزرگترش کمک کنه. اينا که مي بيني واقعا فقير نيستن. شغلشون گدائيه شايد اداي فقيرا رو در ميارن. اگه مي خواي انفاق کني برو در خونه اي رو بزن که مادر خونه حتي با کارگري تو خونه ي من وتو هم نمي تونه پول غذاي بچه هاش رو در بياره بعد از چند روز گرسنگي کشيدن از سر اجبار دست به خودفروشي مي زند تا بچه هاش سر گرسنه رو بالش نذارن.يا اون بچه اي رو ببين که با کفش و لباس پاره ميره مدرسه و سر کلاس خوابش مي بره چون تا دير وقت داشته کار مي کرده تا بتونه خرج خودش و مادر مريضش رو دربياره. مردي که صبح زود به اميد کسب و کار حلال از خونه مياد بيرون و آخر شب با دست خالي بر ميگرده خونه.کسي که به نون شبش محتاجه و از شدت شرم نمي تونه سرش رو جلوي بچه هاش بلند کنه.
اول نيازمند رو بشناس بعد به طور ناشناس کمکش کن.
